در هشتم ربیع الاول آفتاب امامت غروب می‌کرد، زیرا خداوند این گونه مقدّر کرده بود که این آفتاب از پس پرده غیبت صغرا و سپس غیبت کبرا پرتو افشانی کند. از این رو امام حسن عسکری(ع) بر دو بینش بسیار مهم تأکید کردند؛ ابتدا، تأکید بر شناخت غیبت و گرفتن بیعت برای ولی الله اعظم امام منتظر(عج)، دوم، تحکیم شالوده‌های مرجعیت دینی.
آفتاب روز هشتم ربیع‌الاول در حال طلوع بود که آفتابی پرفروغ از دیگر سو غروب می‌کرد. یازدهمین پیشوای آسمانی «حضرت امام حسن عسکری (ع)» شمع وجودش پس از ۲۸ سال پرتوافشانی و تبلیغ دین بزرگوارشان به خاموشی می‌گرایید و این روز، روز آغاز امامت خورشید عالم‌تاب مهدوی است.
